Page 507
ਗਰੁੜੁ ਪਰ ਸ੍ਯਾਮ ਜਬੈ ਚੜ ਕੈ; ਤਿਹ ਸਤ੍ਰਹਿ ਕੀ ਜਬ ਓਰਿ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥
गरुड़ु पर स्याम जबै चड़ कै; तिह सत्रहि की जब ओरि सिधारियो ॥
ਪਾਹਨ ਕੋਟਿ ਪਿਖਿਯੋ ਪ੍ਰਿਥਮੈ; ਦੁਤੀਏ ਬਰੁ ਲੋਹ ਕੋ ਨੈਨ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥
पाहन कोटि पिखियो प्रिथमै; दुतीए बरु लोह को नैन निहारियो ॥
ਨੀਰ ਕੋ ਹੇਰਤ ਭਯੋ ਤ੍ਰਿਤੀਏ; ਅਰੁ ਆਗਿ ਕੋ ਚਉਥੀ ਸੁ ਠਾਉਰ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
नीर को हेरत भयो त्रितीए; अरु आगि को चउथी सु ठाउर बिचारियो ॥
ਪਾਚਵੋ ਪਉਨ, ਪਿਖਿਓ ਖਟ ਫਾਸਨ; ਕ੍ਰੋਧ ਕੀਯੋ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਹਕਾਰਿਯੋ ॥੨੧੨੧॥
पाचवो पउन, पिखिओ खट फासन; क्रोध कीयो इह भांति हकारियो ॥२१२१॥
ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥
कान्ह जू बाच ॥
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥
ਅਰੇ ਦੁਰਗ ਪਤਿ ਦੁਰਗ ਕੇ ! ਰਹਿਯੋ ਕਹਾ ਛਪ ਬੀਚ? ॥
अरे दुरग पति दुरग के ! रहियो कहा छप बीच? ॥
ਰਿਸਿ ਹਮ ਸੋ ਰਨ ਮਾਂਡ ਤੁਹਿ; ਠਾਂਢਿ ਪੁਕਾਰਤ ਮੀਚ ॥੨੧੨੨॥
रिसि हम सो रन मांड तुहि; ठांढि पुकारत मीच ॥२१२२॥
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥
ਜਉ ਇਹ ਭਾਤ ਕਹਿਯੋ ਜਦੁਨੰਦਨ; ਤਉ ਉਹ ਸਤ੍ਰ ਲਖਿਯੋ ਕੋਊ ਆਯੋ ॥
जउ इह भात कहियो जदुनंदन; तउ उह सत्र लखियो कोऊ आयो ॥
ਅਉਰ ਸੁਨਿਯੋ ਜਿਹ ਏਕ ਹੀ ਚੋਟ ਸੋ; ਕੋਟਨ ਕੋਪ ਚਟਾਕ ਗਿਰਾਯੋ ॥
अउर सुनियो जिह एक ही चोट सो; कोटन कोप चटाक गिरायो ॥
ਬਾਰਿ ਕੇ ਕੋਟ ਬਿਖੈ ਮੁਰ ਦੈਤ; ਹੁਤੋ, ਸੁਨਿ ਸੋਰ ਸੋਊ ਉਠਿ ਧਾਯੋ ॥
बारि के कोट बिखै मुर दैत; हुतो, सुनि सोर सोऊ उठि धायो ॥
ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਬਾਹਨ ਕੋ ਤਿਨ ਕੋਪਿ; ਤ੍ਰਿਸੂਲ ਕੈ ਆਇ ਕੈ ਘਾਵ ਚਲਾਯੋ ॥੨੧੨੩॥
स्याम के बाहन को तिन कोपि; त्रिसूल कै आइ कै घाव चलायो ॥२१२३॥
ਸੋ ਖਗਰਾਜ ਨ ਚੋਟ ਗਨੀ; ਤਿਨ ਦਉਰਿ ਗਦਾ ਗਹਿ ਕਾਨ੍ਹ ਕੋ ਮਾਰੀ ॥
सो खगराज न चोट गनी; तिन दउरि गदा गहि कान्ह को मारी ॥
ਆਵਤ ਹੈ ਸਿਰ ਸਾਮੁਹੇ ਚੋਟ; ਚਿਤੈ ਇਮ ਸ੍ਰੀ ਬਿਜਨਾਥ ਬਿਚਾਰੀ ॥
आवत है सिर सामुहे चोट; चितै इम स्री बिजनाथ बिचारी ॥
ਕੋਪ ਬਢਾਇ ਤਬੈ ਅਪੁਨੇ ਸੁ; ਕਮੋਦਕੀ ਹਾਥ ਕੇ ਬੀਚ ਸੰਭਾਰੀ ॥
कोप बढाइ तबै अपुने सु; कमोदकी हाथ के बीच स्मभारी ॥
ਚੋਟ ਜੁ ਆਵਤ ਹੀ ਅਰਿ ਕੀ; ਇਹ ਏਕਹਿ ਚੋਟਿ ਚਟਾਕ ਨਿਵਾਰੀ ॥੨੧੨੪॥
चोट जु आवत ही अरि की; इह एकहि चोटि चटाक निवारी ॥२१२४॥
ਘਾਵ ਬਿਅਰਥ ਗਯੋ ਜਬ ਹੀ; ਤਬ ਗਾਜ ਕੈ ਰਾਛਸ ਕੋਪ ਬਢਾਯੋ ॥
घाव बिअरथ गयो जब ही; तब गाज कै राछस कोप बढायो ॥
ਦੇਹ ਬਢਾਇ ਬਢਾਇ ਕੈ ਆਨਨ; ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਕੇ ਬਧ ਕਾਰਨ ਧਾਯੋ ॥
देह बढाइ बढाइ कै आनन; स्याम जू के बध कारन धायो ॥
ਨੰਦਗ ਕਾਢਿ ਤਬੈ ਕਟਿ ਤੇ; ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਤਬੈ ਤਕਿ ਤਾਹਿ ਚਲਾਯੋ ॥
नंदग काढि तबै कटि ते; ब्रिजनाथ तबै तकि ताहि चलायो ॥
ਜੈਸੇ ਕੁਮ੍ਹਾਰ ਕਟੈ ਘਟਿ ਕੋ; ਅਰਿ ਕੋ ਸਿਰ ਤੈਸੇ ਹੀ ਕਾਟ ਗਿਰਾਯੋ ॥੨੧੨੫॥
जैसे कुम्हार कटै घटि को; अरि को सिर तैसे ही काट गिरायो ॥२१२५॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਮੁਰ ਦੈਤ ਬਧਹ ॥
इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे क्रिसनावतारे मुर दैत बधह ॥
ਅਥ ਭੂਮਾਸੁਰ ਜੁਧ ਕਥਨੰ ॥
अथ भूमासुर जुध कथनं ॥
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥
ਮੁਰਿ ਮਾਰਿ ਮੁਰਾਰਿ ਜਬੈ ਅਸਿ ਸਿਉ; ਤਿਹ ਪ੍ਰਾਨ ਤਬੈ ਜਮਲੋਕਿ ਪਠਾਏ ॥
मुरि मारि मुरारि जबै असि सिउ; तिह प्रान तबै जमलोकि पठाए ॥
ਬਾਲ ਕਮਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨਨ ਸੋ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਜੁਧ ਮਚਾਏ ॥
बाल कमान क्रिपानन सो; कबि स्याम कहै अति जुध मचाए ॥
ਥੋ ਸੁ ਕੁਟੰਬ ਜਿਤੋ ਤਿਹ ਕੋ; ਸੁ ਸੁਨਿਯੋ ਤਿਹ ਯੌ ਮੁਰ ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਘਾਏ ॥
थो सु कुट्मब जितो तिह को; सु सुनियो तिह यौ मुर स्यामहि घाए ॥
ਲੈ ਕੇ ਅਨੀ ਚਤੁਰੰਗ ਘਨੀ; ਹਰਿ ਪੈ ਤਿਹ ਕੇ ਸੁਤ ਸਾਤ ਹੀ ਧਾਏ ॥੨੧੨੬॥
लै के अनी चतुरंग घनी; हरि पै तिह के सुत सात ही धाए ॥२१२६॥
|