|
ਹੈ ਨਾਨਕ ਨੇਰ ਨੇਰੀ ॥੩॥੩॥੧੫੬॥
ਨੇੜੇ, ਕਿੰਨਾ ਨੇੜੇ ਤੂੰ ਹੈਂ, ਹੈ ਪ੍ਰਭੂ! ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਗਊੜੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਪੰਜਵੀ। ਮਾਤੋ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਮਾਤੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਮੈਂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਵਿੱਚ ਮਤਵਾਲਾ, ਮਤਵਾਲਾ ਹੋਇਆ ਹੋਇਆ ਹਾਂ। ਠਹਿਰਾਉ। ਓੁਹੀ ਪੀਓ ਓੁਹੀ ਖੀਓ ਗੁਰਹਿ ਦੀਓ ਦਾਨੁ ਕੀਓ ॥ ਉਸ (ਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਸ਼ਰਾਬ) ਨੂੰ ਮੈਂ ਪੀਂਦਾ ਹਾਂ, ਉਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਮਸਤ ਹੋਇਆ ਹਾਂ, ਗੁਰਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਖ਼ੈਰਾਤ ਵਜੋ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਉਆਹੂ ਸਿਉ ਮਨੁ ਰਾਤੋ ॥੧॥ ਉਸ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਆਤਮਾ ਰੰਗੀ ਗਈ ਹੈ। ਓੁਹੀ ਭਾਠੀ ਓੁਹੀ ਪੋਚਾ ਉਹੀ ਪਿਆਰੋ ਉਹੀ ਰੂਚਾ ॥ ਉਹੀ ਸਾਹਿਬ ਮੇਰੀ ਭੱਠੀ ਹੈ, ਉਹੀ ਠੰਢਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਲੇਪਨ, ਉਹੀ ਪਿਆਲਾ, ਤੇ ਉਹ ਮੇਰੀ ਰੁਚੀ। ਮਨਿ ਓਹੋ ਸੁਖੁ ਜਾਤੋ ॥੨॥ ਮੇਰੀ ਆਤਮਾ ਉਸ ਨੂੰ ਹੀ ਆਰਾਮ ਜਾਣਦੀ ਹੈ। ਸਹਜ ਕੇਲ ਅਨਦ ਖੇਲ ਰਹੇ ਫੇਰ ਭਏ ਮੇਲ ॥ ਮੈਂ ਮਾਲਕ ਨਾਲ ਅਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਅੰਦਰ ਖੇਡਦਾ ਮਲਦਾ ਹਾਂ, ਮੇਰਾ ਗੇੜਾ ਮੁਕ ਗਿਆ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਉਸ ਨਾਲ ਅਭੇਦ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ। ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਰਾਤੋ ॥੩॥੪॥੧੫੭॥ ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਨਾਲ ਨਾਨਕ ਵਿੰਨਿ੍ਹਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਰਾਗੁ ਗੌੜੀ ਮਾਲਵਾ ਮਹਲਾ ੫ ਰਾਗ ਗਊੜੀ ਮਾਲਵਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਪੰਜਵੀ। ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਕੇਵਲ ਇਕ ਹੈ। ਸੱਚੇ ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਮਿਹਰ ਦੁਆਰਾ ਉਹ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਲੇਹੁ ਮੀਤਾ ਲੇਹੁ ਆਗੈ ਬਿਖਮ ਪੰਥੁ ਭੈਆਨ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਉਚਾਰਨ ਕਰ, ਉਚਾਰਨ ਕਰ, ਤੂੰ ਹੈ ਮਿੱਤ੍ਰ, ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਮ! ਅਗੇ ਤੈਨੂੰ ਕਠਨ ਤੇ ਭਿਆਨਕ ਰਾਹੇ ਟੁਰਨਾ ਪਏਗਾ। ਠਹਿਰਾਉ। ਸੇਵਤ ਸੇਵਤ ਸਦਾ ਸੇਵਿ ਤੇਰੈ ਸੰਗਿ ਬਸਤੁ ਹੈ ਕਾਲੁ ॥ ਟਹਿਲ ਕਮਾ, ਟਹਿਲ ਕਮਾ, ਹਮੇਸ਼ਾ, ਟਹਿਲ ਕਮਾ ਸਾਈਂ ਦੀ, ਮੌਤ ਤੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਖੜੀ ਹੈ। ਕਰਿ ਸੇਵਾ ਤੂੰ ਸਾਧ ਕੀ ਹੋ ਕਾਟੀਐ ਜਮ ਜਾਲੁ ॥੧॥ ਤੂੰ ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਖਿਦਮਤ ਕਰ! ਓ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੌਤ ਦੀ ਫਾਹੀ ਕੱਟੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੋਮ ਜਗ ਤੀਰਥ ਕੀਏ ਬਿਚਿ ਹਉਮੈ ਬਧੇ ਬਿਕਾਰ ॥ ਹਵਨ, ਯੱਗ ਅਤੇ ਯਾਤ੍ਰਾ ਕਰਨ ਦੇ ਹੰਕਾਰ ਅੰਦਰ ਪਾਪ ਵਧੇਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਨਰਕੁ ਸੁਰਗੁ ਦੁਇ ਭੁੰਚਨਾ ਹੋਇ ਬਹੁਰਿ ਬਹੁਰਿ ਅਵਤਾਰ ॥੨॥ ਆਦਮੀ ਦੋਜ਼ਖ਼ ਤੇ ਬਹਿਸਤ ਦੋਨੋਂ ਭੋਗਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੁੜ ਮੁੜ ਕੇ ਜਨਮਦਾ ਹੈ। ਸਿਵ ਪੁਰੀ ਬ੍ਰਹਮ ਇੰਦ੍ਰ ਪੁਰੀ ਨਿਹਚਲੁ ਕੋ ਥਾਉ ਨਾਹਿ ॥ ਸ਼ਿਵਜੀ ਦਾ ਲੋਕ ਤੇ ਬ੍ਰਹਿਮਾ ਅਤੇ ਇੰਦ੍ਰ ਦੇ ਲੋਕ, ਕੋਈ ਜਗ੍ਹਾ ਭੀ ਸਦੀਵੀ ਸਥਿਰ ਨਹੀਂ! ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਸੇਵਾ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਹੋ ਸਾਕਤ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥੩॥ ਰੱਬ ਦੀ ਚਾਕਰੀ ਦੇ ਬਗੈਰ, ਕੋਈ ਆਰਾਮ ਨਹੀਂ। ਮਾਇਆ ਦਾ ਉਪਾਸ਼ਕ ਬਣਕੇ ਇਨਸਾਨ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਜੈਸੋ ਗੁਰਿ ਉਪਦੇਸਿਆ ਮੈ ਤੈਸੋ ਕਹਿਆ ਪੁਕਾਰਿ ॥ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੁਰਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਿਖ-ਮਤ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਹੋਕਾ ਦੇ ਦਿਤਾ ਹੈ। ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸੁਨਿ ਰੇ ਮਨਾ ਕਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਹੋਇ ਉਧਾਰੁ ॥੪॥੧॥੧੫੮॥ ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ, ਸਰਵਣ ਕਰ ਹੈ ਬੰਦੇ! ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਜੱਸ ਗਾਇਨ ਕਰ, ਤੇ ਤੂੰ ਬੰਦਖਲਾਸ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਮਾਲਾ ਮਹਲਾ ੫ ਰਾਗ ਗਊੜੀ ਮਾਲਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਪੰਜਵੀ। ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਕੇਵਲ ਇਕ ਹੈ, ਸੱਚੇ ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਦਇਆ ਦੁਆਰਾ ਉਹ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਾਇਓ ਬਾਲ ਬੁਧਿ ਸੁਖੁ ਰੇ ॥ ਓ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਨ ਦੁਆਰਾ ਮੈਂ ਆਰਾਮ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਹਰਖ ਸੋਗ ਹਾਨਿ ਮਿਰਤੁ ਦੂਖ ਸੁਖ ਚਿਤਿ ਸਮਸਰਿ ਗੁਰ ਮਿਲੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਗੁਰਾਂ ਨੂੰ ਭੇਟਣ ਦੁਆਰਾ, ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਗ਼ਮੀ, ਵਾਧਾ ਤੇ ਘਾਟਾ, ਜੰਮਣਾ ਤੇ ਮਰਣਾ, ਪੀੜ ਤੇ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਇਕੋ ਜੇਹੇ ਲਗਦੇ ਹਨ। ਠਹਿਰਾਉ। ਜਉ ਲਉ ਹਉ ਕਿਛੁ ਸੋਚਉ ਚਿਤਵਉ ਤਉ ਲਉ ਦੁਖਨੁ ਭਰੇ ॥ ਜਦ ਤੋੜੀ ਮੈਂ ਕੁਛ ਕਾਢਾਂ ਤੇ ਜੁਗਤਾ ਕਢਦਾ ਰਿਹਾ, ਤਦ ਤੋੜੀ ਮੈਂ ਅੰਦੇਸਿਆਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਰਿਹਾ। ਜਉ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭੇਟਿਆ ਤਉ ਆਨਦ ਸਹਜੇ ॥੧॥ ਜਦ ਮੈਨੂ ਦਿਆਲੂ ਪੂਰਨ ਗੁਰੂ ਮਿਲ ਪਏ ਤਦ ਮੈਨੂੰ ਸੁਖੈਨ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਈ। ਜੇਤੀ ਸਿਆਨਪ ਕਰਮ ਹਉ ਕੀਏ ਤੇਤੇ ਬੰਧ ਪਰੇ ॥ ਜਿੰਨੇ ਬਹੁਤੇ ਕੰਮ ਮੈਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰੀ ਰਾਹੀਂ ਕੀਤੇ ਉਨੀਆਂ ਹੀ ਬਹੁਤੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਪਈਆਂ। ਜਉ ਸਾਧੂ ਕਰੁ ਮਸਤਕਿ ਧਰਿਓ ਤਬ ਹਮ ਮੁਕਤ ਭਏ ॥੨॥ ਜਦ ਸੰਤਾਂ (ਗੁਰਾਂ) ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਮੱਥੇ ਉਤੇ ਧਰ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਉ ਲਉ ਮੇਰੋ ਮੇਰੋ ਕਰਤੋ ਤਉ ਲਉ ਬਿਖੁ ਘੇਰੇ ॥ ਜਦ ਤਾਈ ਮੈਂ ਆਖਦਾ ਸਾਂ, "ਇਹ ਮੇਰੀ ਹੈ, ਇਹ ਮੇਰੀ ਹੈ" ਤਦ ਤਾਈਂ ਮੈਂ ਵਿਕਾਰ ਦਾ ਘੇਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸਾਂ। ਮਨੁ ਤਨੁ ਬੁਧਿ ਅਰਪੀ ਠਾਕੁਰ ਕਉ ਤਬ ਹਮ ਸਹਜਿ ਸੋਏ ॥੩॥ ਜਦ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਚਿੱਤ ਜਿਸਮ ਅਤੇ ਅਕਲ ਸੁਆਮੀ ਨੂੰ ਸੋਪ ਦਿੱਤੀ, ਤਦ ਮੈਂ ਆਰਾਮ ਅੰਦਰ ਸੌਂ ਗਿਆ। ਜਉ ਲਉ ਪੋਟ ਉਠਾਈ ਚਲਿਅਉ ਤਉ ਲਉ ਡਾਨ ਭਰੇ ॥ ਜਦ ਤੋੜੀ ਮੈਂ ਮਾਇਆ ਦੀ ਗਠੜੀ ਚੁੱਕੀ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ, ਤਦ ਤੋੜੀ ਮੈਂ ਡੰਨ ਭਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਪੋਟ ਡਾਰਿ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਮਿਲਿਆ ਤਉ ਨਾਨਕ ਨਿਰਭਏ ॥੪॥੧॥੧੫੯॥ ਜਦ ਮੈਂ, ਨਾਨਕ ਨੇ, ਪੋਟਲੀ ਪਰ ਸੁਟ ਪਾਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪੁਰਨ ਗੁਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਪਿਆ, ਅਤੇ ਨਿੱਡਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਗਉੜੀ ਮਾਲਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਗਊੜੀ ਮਾਲਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਪੰਜਵੀ। ਭਾਵਨੁ ਤਿਆਗਿਓ ਰੀ ਤਿਆਗਿਓ ॥ ਹੇ ਮੇਰੀ ਸਖੀ, ਆਪਣੀਆਂ ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਮੈਂ ਛੱਡ ਤੇ ਤਿਆਗ ਦਿਤੀਆਂ ਹਨ। ਤਿਆਗਿਓ ਮੈ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਤਿਆਗਿਓ ॥ ਗੁਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੁਆਰਾ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤਲਾਂਜਲੀ ਤੇ ਛੁੱਟੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਸਰਬ ਸੁਖ ਆਨੰਦ ਮੰਗਲ ਰਸ ਮਾਨਿ ਗੋਬਿੰਦੈ ਆਗਿਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਜੱਗ ਦੇ ਸਾਈਂ ਦੀ ਰਜਾ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਨ ਦੁਆਰਾ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਆਰਾਮ, ਖੁਸ਼ੀਆਂ, ਉਮਾਹ ਤੇ ਸੁਆਦ ਪਾ ਲਏ ਹਨ। ਠਹਿਰਾਉ। copyright GurbaniShare.com all right reserved. Email:- |